terug naar boven

Parmantig mannetje
Een waaier aan dansende veren
Moet hem zelfvertrouwen geven
Om te veroveren of ontzag in te boezemen

Want wat jij begeert
Valt vaak ook bij soortgenoten in de smaak
Dus moet alles uit de kast worden gehaald
Om het instinctmatige doel te bereiken

Ook als mensen willen we gezien worden
Maar zo puur als deze jongen zal niet gaan lukken

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

Ergens ondersteboven van zijn
Dat gebeurt me niet elke dag
Grote schrik of opperste verbazing
Meestal beperkt tot: zo nu en dan

Dat nu is nu en dan moet ik er wat mee
Er is een catastrofe gaande:
Mensen worden vermoord, verjaagd
Een moderne tiran heeft zijn bevel gegeven

Dit poppenbeertje staat voor mij symbool:
Een mensenkind is zijn houvast kwijt

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

Een compositie die me verwart
Wat doet dat beeldje daar?
Waarom dát beeldje?
Wat is de betekenis?

Een nooit gekregen kind?
Verbeelding van een ‘slechte jeugd’?
Een verdrietig kind
Maar wel in het licht geplaatst

Ik hoop dat de deur opengaat
Er iemand blij is met jouw komst

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

Een moeder houdt haar kind vast
Zoals zoveel mamma’s doen
Beschutten tegen gevaar
Koesteren uit liefde

De moeder kijkt weg
Ze wenst een andere toekomst
Het kind lijkt onverschrokken
Met open blik en open handen

Ik geloof in het kind
Met de twijfel van een ouder

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

Ze lopen uit!
Maar waar kijk ik naar?
Jong, fris groen
Beaderd als een oude hand

Ik houd het toch op groente
Opgekweekt in een verwarmde kas
Waardoor het in februari al lente lijkt
Voorbode van een mooi seizoen

Nog voor de veertigdagentijd
Is er al zicht op Pasen

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

Ieder mens heeft op z’n tijd troost nodig
Na verlies of verlorenheid
Bij het uiteen spatten van een droom
Of als gemis je verscheurt

Rituelen kunnen dan helpen
Uiting geven aan wat niet in woorden is te vatten
Zoals een lapje in een boom
Aan een tak die dood lijkt

Maar kijk eens hoe fleurig het wordt
En warempel, de loot is al aan het botten

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

Stel dat ik de vuller was geweest
Wat zou er dan in de pakjes hebben gezeten?
Een medicijn dat alle kwalen geneest?
En voor ieder een zuiver geweten?

Doosjes vol begrip en empathie?
Dat zou ik ieder mens toch gunnen
En dat ik dat dan in overvloed zie
O mens, als dat eens zou kunnen!

Maar helaas heb ik die zak niet gevuld
Enkel weer eens mijn dromen onthuld

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

Wat is dit?
Snoepgoed voor de geest?
Een veelzeggende armband
Waar “Ever” de cirkel rond maakt

Maar waar staat deze “offerschaal”?
De omgeving voelt kil
Een oude kerk?
Leven dat tot stilstand kwam?

Proviand voor de laatste reis
Daar houd ik het op

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

“Beklemmend” komt er in mij op
Een beeld om te bestuderen
Wat gebeurt hier?
Welke boodschap wil het overbrengen?

Er is iets vreemds
Het hoofd heeft zich teruggetrokken
En die waarschuwende vinger
Zo subtiel op de lippen gelegd

Deze beklemming zie ik als zelfverkozen
Ik zwijg mee en sluit mijn ogen

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

Een hangslot als symbool
Van beslissende bevrijding
Jarenlang vastgezeten
Aan dwang of verslaving

Maar iemand of iets
Heeft je ziel geraakt
Je vond de sleutel
Die nu kan weggegooid

Alleen had er wat meer roest op gemogen
Ook symbolen willen serieus genomen worden

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

Geloken ogen
Afgewend van de stad
Zij heeft zich teruggetrokken
Even weg uit de wereld

Krachtige trekken
Een vrouw die weet wat ze wil
Zo dadelijk daalt zij af
Gaat het leven weer aan

Een leermoment voor mij en anderen?
Het zou zomaar kunnen

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

“Trap naar…”
Zette Esther onder deze vakantiefoto
Zo daagt ze me weer eens uit
Mijn fantasie overuren te laten maken

Wervelende treden voor “op en af” in een kerk
Vooral “op” fascineert me mateloos
Wat is daarboven toch te vinden?
Voor wie en wat is dit groene ijzerwerk opgetrokken?

Of… is het gewoon een sjieke manier
Om het de glazenwassers makkelijker te maken?

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

De schoonheid van de schepping in een schelp
Poëtischer kan ik het niet verwoorden
Het universum in parelmoer
De eeuwigheid in een enkele blik

Dat ik dit kan zien, ruiken en bestasten
Me bewust ben van mijn bestaan
Blijft toch een majestueus mysterie
Dat na elke ‘ontdekking’ nog wonderlijker wordt

Het maakt me dankbaar en nederig
Ik mag er zijn en wordt gezien

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

“We” zijn al weken in de ban
Van elf Nederlandse jongens
Die leuke dingen kunnen doen
Met een opgepompt stuk leer

Het is echter wel te hopen
Dat de vuilniswagen onder de versiering door kan
Maar nog belangrijker
Dat die elf jongens blijven winnen

Want vlaggetjes ophangen is hoopvol
Weghalen betekent meestal een illusie armer

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

Soms is het leven verwarrend
Wat is binnen
Wat is buiten
Een venster op hier of daar

De mens heeft een tijd geheerst
Een bouwwerk als stille getuige
Maar de natuur kwam terug
En zal de stenen overleven

Ik kijk, mijn ogen vinden rust
In toekomst en verleden

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

“Officieel zweren”
Ik heb het niet vaak gedaan
De gelegenheden waren/zijn ook spaarzaam
Er staat me er geen echt meer van bij

Iets “gewoon” beloven of toezeggen
Komt vrijwel elke dag wel voor
Als het om een ander gaat, lukt het meestal wel
Voor mezelf wil ik nog wel eens “sjoemelen”

“De geest is wel gewillig, maar het vlees is zwak”
Jezus’ woorden zijn ook zeker voor mij bedoeld

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

“Alles heeft zijn uur”
Een ingemetselde boodschap
Voor een argeloze passant
Door “Prediker” aangesproken

The Byrds bezongen het
In ‘Turn, turn, turn’
Er is voor alles een tijd
Om je draai te vinden

Tijd maakt alles overzichtelijk
Aan mij om de juiste keuzes te maken

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

Deze foto wordt een uitdaging
Pasen verbinden met een nestkastje
Met op de achtergrond de ondergaande zon
Of zou het de opkomende zijn?

Met Pasen ging het graf open
De dood werd overwonnen
Ook in de natuur verschijnt het nieuwe leven
Als ‘bewijs’ van een niet te stuiten schepping

Ik houd het op een opkomende zon
En vier de nieuwe dag

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

De natuur collecteert
Het is hoog nodig
Er verdwijnt al zoveel
Domweg afgepakt van flora en fauna

Nee, het is niet safe
Wie de sleutel heeft mag het zeggen
Een schrijnende combinatie
Van hoop en wanhoop

Laten we ruimhartig geven
Voor de toekomst van het leven

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

‘Wij gaan alvast; tot straks”
Ik hoor het de ouders zeggen
De kinderen blijven nog even
Zelf verkozen hang(brug)jongeren

Er is vertrouwen voor nodig
Om niet altijd erbij te willen zijn
Straks moeten ze het allemaal zelf doen
Ze lopen niet in zeven sloten tegelijk

In de winter over de lente praten
Tegelijk genieten van het moment

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

Een beeld dat me een dubbel gevoel geeft
Enerzijds de uitnodiging om weer te gaan reizen
Andere culturen ontdekken
Op naar de zon of de sneeuw voor ontspanning

Anderzijds zet het beeld me aan het denken
Met al dat gevlieg doen we de wereld geen plezier
Ben ik niet te egoïstisch als ik instap?
Wie of wat doe ik tekort?

Ik ga op zoek naar mijn gulden middenweg
Nu heb ik daar tenminste nog de tijd voor

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

Was het de wind?
Was het de bijl?
Hoe dan ook: geveld
Is alles nu verteld?

Nee, gelukkig niet
Iemand liet een boodschap achter
Een hart onder de riem
In deze barre tijden

Bedankt creatieveling
Je maakt mijn dag nog beter

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

Wat een bijzondere steen
Op een bijzondere plek
Mensenwerk als scheppingsgeschenk
In de veilige holte van een ontvankelijke boom

Ik zie daar een mensenkind
Met ogen maar zonder mond
Iemand laat zijn hart spreken
En wordt daar zichtbaar blij van

Mooi, zo aan het begin van een nieuw jaar
Dit beeld ga ik nog een poosje vasthouden

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

Slingers lokken ons dichterbij
Naar het huis waar blijdschap heerst
Een nieuwe mens wordt verwelkomd
Moderne engelen zingen het uit

Een raam als spiegel
Het huis wordt een schuur
Schuilplaats voor ontheemden
Omdat er nergens plaats was

Ook daar een kind geboren
Wie gaat het wonder zien?

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

samen wandelen in het bos
is een heerlijke bezigheid
met hier en daar een paaltje
zodat je weet nog op de route te zijn

samen wandelen door het leven
is meestal niet zo eenvoudig
er zijn niet altijd van die paaltjes
zodat ‘verdwalen’ niet is uitgesloten

laten we elkaar op de route houden
in vertrouwen op ‘hulp van boven’

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

Op straat zie je de vreemdste zaken
Vaak spullen die er niet thuis horen
Wie gooit dat nu zomaar weg
En waarom juist daar

Misschien is het om mij te laten denken
Dat in onze hoofden ook van die printplaatjes zitten
Die ervoor zorgen dat we kunnen functioneren
Als uniek persoon in dit universum

Het maakt me ervan bewust
Dat ‘losse draadjes’ voorkomen (maar liever niet op straat)

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

Zou je daar wel heen gaan?
Het ziet er behoorlijk dreigend uit
Is het aan deze kant niet veel veiliger?
Dat verre is zo onbekend

In het leven komen deze keuzes voor
Vaak meer dan je lief is
Ook al ligt er zo’n uitnodigende brug
Er overheen gaan is toch wel eng

Ga op het kompas van ‘vertrouwen’
En begin met de eerste stap

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven

Soms is iets bijna te klein
Dan is er een richtingaanwijzer nodig
Om ervoor te zorgen
Dat je het niet mist

Want vaak zit in het kleine
Het wezenlijke verborgen
Een mini-kapel
Met een maxi-boodschap

Kom binnen en vindt rust
Laaf je aan de stilte

(foto: Esther Simons; tekst: Willem Olierook)

terug naar boven